ای شروع مثنوی های بلند

باز می نالم ز نای هفت بند

یا علی امشب دوباره خسته ام

با نواری نینوا پیوسته ام 

ای همه راز نیاز عارفان

محرم سوز و گداز عارفان

تو کنار چاه بودی نیمه شد

همسفر با ماه بودی نیمه شب

یک قبای ساده بر دوش تو بود

خرقه ای از نور تن پوش تو بود

جوهر ذات تو را معیار نیست

شرح تو در وسعت گفتار نیست

چشم تو آئینه آفاق بود

چلچراغ روشن اشراق بود

زندگانی وامدار چشم توست

راز رویش در بهار چشم توست

واژ ه ی خورشیدی قاموس عشق

آبروی نام تو ناموس عشق

کهکشان ها پهنه پرواز تو ست

هفت اختر دانه ی تسبیح توست

واژه ها وامانده از تشریح توست

نه فلک در پیش تو تعظیم کرد

شش جهت چشم تو را تکریم کرد

با تو خورشید عداالت خاک شد

سینه سرخ شقایق چاک شد

عطر گلهای بهاری از تو بود

شعله بانگ قناری از تو بود

تشنگان را آب بودی یا علی(ع)

وارث محراب بودی  یا علی (ع)

لحظه های بی تو بودن  مشکل است

یا علی (ع)  از تو سرودن مشکل است